Orhan Kemal'in kitaplarını ne zaman okusam kızıyorum,geriliyorum,seviniyorum.Sizin gördüğünüz gerçekleri gören,hayata sizin baktığınız pencereden bakabilen insanları görmek,tanımak güzel his.Orhan Kemal'de tanıdığım bunca yazar arasında dünyayı realist pencereden bakan yazarlardan birisiydi.
















   Grange ise çok övülen,kimilerince anlaşılamadığı için 'itici' veyahut 'iğrenç' diye addedilen yazarlardan biridir.Fakat okuduğum son kitabından sonra 'Taş Meclisi' Grange'da Orhan Kemal ile aynı saftadır benim için.Çünkü;dünyayı ne toz pembe görüyor,ne de aşırı gerçekçi.Her şey berrak,olması gerektiği gibi,olduğu gibi.











 Bu tarz kitaplarda,yazar insanlara farklı bir dünyanın gerçeklerini gözler önüne serer,sonra da kitabı hayalperest bir şekilde sonlandırır.Türkiye'de pek çok kitaba yapılan 'iyi başladı,kötü bitti' yorumu buradan gelir,yazarın net olarak anlaşılamamasından kaynaklıdır.Oysa her şeyde bu kadar ciddiyet aramaktansa,salt mesaja odaklansak daha doğru,daha elit bir anlayış olurdu..